Międzynarodowy Festiwal Sztuki Opowiadania w Warszawie odbywa się od 2006 roku. Pierwsze edycje odbywały się w Starej Prochoffni i w Muzeum Etnograficznym w Warszawie. Stałym partnerem Festiwalu jest Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, ważne i opiniotwórcze miejsce na mapie życia teatralnego i artystycznego w Polsce.

Organizatorem Festiwalu jest grupa artystów żywego słowa, edukatorzy i badacze tradycji oralnych – Stowarzyszenie „Grupa Studnia O.” Jesteśmy najdłużej działającym w Polsce stowarzyszeniem zajmującym się praktykowaniem i upowszechnianiem sztuki opowiadania.

MFSO to obecnie najbardziej znaczące wydarzenie w dziedzinie sztuki opowiadania nie tylko w Polsce, ale i całej Europie Środkowej. Trzynaście dotychczasowych sezonów festiwalowych zgromadziło ok. 45 000 widzów, udało nam się zaprezentować widowiska narracyjne z bardzo różnych tradycji, wszystkie o bardzo wysokim poziomie artystycznym i oryginalnej formie scenicznej.

Na festiwalu gościli artyści z Europy Zachodniej: Francji, Wielkiej Brytanii , w tym ze Szkocji i Walii, z Bretanii, Norwegii, Szwecji, Niemiec, Belgii. Prezentowaliśmy również odnowioną tradycję cantastorie z Sycylii (Mimmo Cuticchio), kunszt hakawatich z Libanu (Jihad Darwiche), tradycje opowiadania Maroka, Egiptu i Algierii (Malika Halbaoui, Nefissa Benouniche i Chirine el Ansary), sztukę tureckich meddahów i aszyków (Erol Gunaydin, Seref Tasliova), kirgiskiego manaszczy (Rysbai Isakov), tradycję oloncho (Kirill Nikiphorov).

Na festiwalu pojawiały się eposy z różnych tradycji – Ramajana, Odyseja, Manas, Gilgamesz, Pan Tadeusz (w wykonaniu Ewy Benesz), opowieści inspirowane dziełami literackimi (Hans Christian Andersen, Bohumil Hrabal, bracia Grimm, Isaak Bashevis Singer, Papusza, Adam Mickiewicz, Jan Potocki, Miguel Cervantes). Program festiwalu prezentował zjawiska z pogranicza teatru i opowiadania (Dido Lykoudis z Grecji/Etiopii z „Błagalnicami” Ajschylosa i in.).

Do programu festiwalu zapraszamy najwybitniejszych współczesnych opowiadaczy, artystów o znaczącym dorobku, ciekawym repertuarze i doskonałym warsztacie. Pokazujemy także to, jak różne ścieżki prowadzą do sztuki opowiadania: na scenie pojawiają się zarówno artyści reprezentujący środowiska teatralne, jak i ci, dla których punktem wyjścia do pracy nad żywą opowieścią jest literatura, muzyka lub taniec. Sztuka opowiadania ma swoje korzenie tradycyjne, choć jej współczesny nurt, zwłaszcza w Europie, wyrasta z kontrkultury, sztuki buntu, przekraczającej sztywne podziały gatunkowe. Stąd wybór wykonawców: każdy z nich sięga do własnej, czasem odzyskanej czy (re)konstruowanej) tradycji, każdy na swój indywidualny sposób odpowiada na pytanie o głos, a raczej głosy, własnej kultury, zwłaszcza te wykluczone, zapomniane, nieobecne w oficjalnych dyskursach zbiorowej pamięci.

Do 2018 roku dyrektor artystyczną i koordynatorką Festiwalu była Małgorzata Litwinowicz, współzałożycielka Stowarzyszenia „Grupa Studnia O.”, obecnie opowiadaczka niezależna (www.opowiadam.org).