Zbliżamy się, oddalamy. Otwieramy kolejne korytarze w coraz bardziej splątanym labiryncie. Kogo tam spotkamy? Oto one, oto oni: Demeter i Persefona, Pazyfae i Minotaur, Atena i Metyda, Dedal i Ikar – mityczne związki rodzinne, za którymi podążamy, które odnajdujemy w naszych losach, w naszych doświadczeniach. Dotykamy obrazów pochłonięcia i odrzucenia, samotności i tęsknoty, oddalania i zbliżania. Prowadzą nas skorupy, fragmenty, odpryski. Czarka z minojskiego Fajstos z wężową Persefoną – kroplą (czyjej?) krwi, która znika w ciemności. Wizerunek z Volci małego Minotaura, który ufnie siedzi na kolanach swojej matki (skąd ci Etruskowie wiedzieli, że było jakieś przed?). Czytamy na przemian „Fizykę smutku” Georgiego Gospodinowa i „Eleusis” Karla Kerényi. I ciągle docieramy do ściany. Dlatego potrzebujemy Hermesa – tego opowiadacza-wagabundy o skrzydlatych stopach, rodzinnego mediatora zwaśnionych stron i rozdartych światów. Może on pokaże nam przejście.
Beata Frankowska, Magda Lena Górska, Agnieszka Ayşen Kaim, Jarek Kaczmarek – opowiadanie
Serge Tamas – muzyka